Αλόη η γνήσια - Aloe Vera

Η ιστορία του φυτού ALOE VERA ανάγεται σε μερικές χιλιάδες χρόνια. Η πρώτη ιστορική αναφορά στις θεραπευτικές της ιδιότητες, πέρα από τη σχετική με τις θρησκευτικές τελετές και δοξασίες, βρίσκεται στις εικόνες των αγγείων των Σουμερίων.

Στο Αιγυπτιακό βιβλίo συνταγών του 15^ου αι. π.Χ. (πάπυρος του G.Ebers), ηταν για τους Φαραώ ελιξήριο μακροβιότητας και ομορφιάς.

Για τους αυτοκράτορες της μυθικής Κίνας τα θεραπευτικά αγκάθια των φύλλων "θεία και ιερά" (618-905 μ.Χ.). Χρησιμοποιήθηκε κατά της ιγμορίτιδας, ως αντιπυρετικό, αντιπαρασιτικό και κατά των αφροδισίων νοσημάτων.

Οι αρχαίοι Έλληνες (4-5 αι. π.Χ.), περιγράφουν τις θεραπευτικές της ιδιότητες ( Ιπποκράτης ), όπως  επούλωση τραυμάτων, ανακούφιση από γαστρεντερολογικές διαταραχές, αύξηση τριχοφυϊας και γενικώτερα ως ένα φυσικό φάρμακο. Λέγεται ότι, όταν ο Μέγας Αλέξανδρος τραυματίστηκε από βέλος σε μάχη στη περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης, όπου εφύετο άφθονη Αλόη, θεραπεύτηκε από λάδι Αλόης και έκτοτε το χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία των στρατιωτών του.

Ο Κέλσος (30 π.Χ.-50 μ.Χ.) στην πραγματεία του "Περί Ιατρικής" και ο Διοσκουρίδης ( 40-90μ.Χ. – θεμελιωτής της Φαρμακευτικής επιστήμης και πατέρας της Φαρμακολογίας) στο βιβλίο του "Περί Ύλης Ιατρικής ", αναφέρενται λεπτομερώς στις θεραπευτικές ιδιότητες της Αλόης.

Στο στρατό του Ναπολέοντα, κατά τις εκστρατείες, έκοβαν φύλλα για τη θεραπεία των τραυμάτων.

Ο πρόδρομος της ομοιοπαθητικής, διάσημος Ελβετός γιατρός Παράκελσος, βασίζεται στις αρετές της Αλόης.

Ο Χριστόφορος Κολόμβος μετέφερε στα πλοία του γλάστρες Αλόης, ώστε οι ναυτικοί του να αποφύγουν το σκορβούτο (έλλειψη βιταμίνης C).

Η Ρωσική Φαρμακοποιϊα ήταν η πρώτη που παρασκεύασε ενέσεις Αλόης σαν βιοδιεγέρτη, με σκοπό να τονώσει την ανοσία του οργανισμού και  το ερυθροποιητικό σύστημα, όπως επίσης για την αντιμετώπιση φλεγμονών του γεννητικού συστήματος και σε περιπτώσεις υποχονδριακής μανίας (χάπια 1 γρ. την ημέρα).

Ετυμολογικά, η λέξη Αloe προέρχεται από την εβραϊκή "alloeh" που σημαίνει πικρή και λαμπερή, ενώ Vera σημαίνει λατινικά γνήσιος.

Βοτανολόγοι έχουν εντοπίσει τουλάχιστον 300 διαφορετικά είδη Αλόης. Από όλα αυτά, μόνο πέντε είδη έχουν αποδειχθεί ότι ωφελούν στην υγεία.

Η ALOE BARBADENSIS MILLER είναι η πλέον διαδεδομένη και ισχυρή. Γηγενής στην Αφρική, καλλιεργείται σήμερα σε όλο τον κόσμο και ειδικώτερα στα πιο θερμά και ξηρά κλίματα. Εξωτερικά μοιάζει με κάκτο, όμως ανήκει στη οικογένεια των κρίνων. Ιδιαίτερα ανθεκτικό φυτό που αποτελείται από 96% νερό.

Στους ιστούς της περιέχονται περισσότερο από 75 ωφέλιμα συστατικά:

• Λιγνίνη, κυτταρίνη που διαπερνά όλες τις στιβάδες του δέρματος.
• Σαπωνίνες, αφρώδους μορφής όταν αναμειγνύονται με νερό, με απορρυπαντικές και αντισηπτικές ιδιότητες.
• Ανθρακινόνες, ενεργούν ως φυσικά καθαρτικά, παυσίπονα και αναλγητικά, με ισχυρές αντιβακτηριακές, αντιμυκητιασικές και ιοκτόνες ιδιότητες.
• Μέταλλα, όπως Ασβέστιο (οστά), Μαγγάνιο (για την ενεργοποίηση ενζύμων), Νάτριο (για την ισορροπία του pH των υγρών του σώματος), Μαγνήσιο (νεύρα ,μύες), Κάλιο (ρύθμιση pΗ υγρών σώματος), Ψευδάργυρος (μεταβολισμός πρωτεινών, υδατανθράκων και λιπών), Χρώμιο (εύρρυθμη λειτουργία ινσουλίνης ), Σίδηρος.
• Βιταμίνες: A, C, E (για την πάταξη των ελευθέρων ριζών στο αίμα – αντιοξειδωτικές), Β 12 (παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων), γενικώτερα βιταμίνες ομάδας Β για την παραγωγή ενέργειας, μεταβολισμού και αναπτυξη μυίκης μάζας.
• Φολλικό οξύ (ανάπτυξη νέων κυττάρων στο αίμα).
• Αμινοξέα - δομικά στοιχεία των πρωτεινών για την κατασκευή και επισκευή του μυϊκού ιστού. Το ανθρώπινο σώμα χρειάζεται 22 αμινοξέα – η Αλόη vera παρέχει 20 από τα απαιτούμενα)
• Ένζυμα που βοηθούν στη χώνευση και πέψη, διάλυση λιπών, αμύλων και σακχάρων.
• Σάκχαρα όπως Μονοσακχαρίτες (γλυκόζη και φρουκτόζη) και Πολυσακχαρίτες (σημαντικώτεροι τύποι σακχάρων). Ενισχύουν την πέψη, τη διατήρηση των επιπέδων χοληστερόλης, τη βελτίωση των λειτουργιών του ήπατος και την ενίσχυση των οστών.
• Στερόλες, σημαντικοί αντιφλεγμονώδεις παράγοντες με αντισηπτικές και αναλγητικές ιδιότητες.

Η Αλόη όταν τεμαχισθεί εκκρίνει δύο υγρά, τα οποία έχουν διαφορετικές ιδιότητες. Ο κιτρινοπράσινος χυμός από την πράσινη επιφάνεια του φύλλου είναι ερεθιστικός. Το διαφανές υγρό που εκκρίνεται από το εσωτερικό του φύλλου είναι καταπραϋντικό και επουλωτικό.

Χρησιμοποιείται στην Εναλλακτική Ιατρική σαν φυσικός χυμός. Λαμβανόμενος καθημερινά στην κατάλληλη ποσότητα βοηθά στην πρόληψη διαφορετικών ασθενειών όπως:

• Αρθριτικές φλεγμονές ,προληπτικά με επιδιορθωτική και παυσίπονη δράση(τοπική επάλειψη).
• Αποτοξίνωση του σώματος και καταστροφή των ελευθέρων ριζών.
• Τόνωση και ενέργεια. Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
• Μυκητοκτόνος και αντιμικροβιακή δράση, προληπτικά σε περιπτώσεις γρίππης, κρυολογήματος και λοιμώξεων του αναπνευστικού.

Βοηθά στη σωστή λειτουργία του πεπτικού συστήματος, ρυθμίζοντας την εντερική χλωρίδα, ευεργετική σε κολίτιδες, δυσκοιλιότητα, αιμορροϊδες, έλκος στομάχου, γαστροοισοφαγική παλλινδρόμηση.

Η μοναδική φυτική πηγή Β12.

Αναζωογονητική και αναπλαστική δράση σε κακώσεις του δέρματος (εγκαύματα, τραυματισμοί) και δερματοπάθειες (ψωρίαση, ακμή κ.α.). Αντιγηραντική δράση, καταπολεμώντας τις ελεύθερες ρίζες της επιδερμίδας, προσφέρει άριστη ενυδάτωση. Αυξάνει τοπικά την κυκλοφορία του αίματος, ενισχύει την ελαστικότητα του δέρματος υποβοηθώντας την παραγωγή ινών ελαστίνης και κολλαγόνου.

Βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος στο επίπεδο των τριχοειδών αγγείων,εκει δηλαδή που γίνεται η ανταλλαγή οξυγόνου και θρεπτικών στοιχείων για τα κύτταρα μας.

Διατήρηση υγιούς σωματικού βάρους.

Συμβάλλει στη μείωση των τιμών χοληστερόλης και γλυκόζης στο αίμα αλλά και στη μείωση της αρτηριακής πίεσης.

Έχει αντιαλλεργική δράση. Είναι αποτελεσματική στη στοματική υγιεινή.

Αποτελεσματικό στην πιτυρίδα.

Είναι το μόνο βότανο που είναι βιοσυμβατό με τον ανθρώπινο οργανισμό.

Η χρήση του όταν υπάρχει χρόνιο πρόβλημα να γίνεται με τη σύμφωνη γνώμη του θεράποντα ιατρού.